محمد ذوقی - در حالی‌ که تیم‌های کشتی فرنگی و آزاد نوجوانان ایران در رقابت‌های جهانی یونان به‌ترتیب به مقام‌های قهرمانی و نایب‌قهرمانی جهان رسیدند، اما آن‌چه در پس این عناوین پنهان شده، تصویری نگران‌کننده و تلخ از وضعیت کشتی پایه ایران است؛ وضعیتی که اگر به‌درستی تحلیل و درمان نشود، آینده کشتی ایران را با بحرانی جدی روبه‌رو خواهد کرد.

به گزارش برهان خبر، در حالی‌ که تیم‌های کشتی فرنگی و آزاد نوجوانان ایران در رقابت‌های جهانی یونان به‌ترتیب به مقام‌های قهرمانی و نایب‌قهرمانی جهان رسیدند، اما آن‌چه در پس این عناوین پنهان شده، تصویری نگران‌کننده و تلخ از وضعیت کشتی پایه ایران است؛ وضعیتی که اگر به‌درستی تحلیل و درمان نشود، آینده کشتی ایران را با بحرانی جدی روبه‌رو خواهد کرد.
 
تنها یک مدال طلا در ۲۰ وزن!

آنچه در مسابقات جهانی آینده سازان اتفاق افتاد این است که از جمع ۲۰ وزن آزاد و فرنگی تیم های کشتی نوجوانان ایران، تنها توانستیم یک مدال طلا کسب کنیم! آماری که به‌صراحت هشدار می دهد: «ما باختیم، حتی اگر جام قهرمانی دست‌مان باشد.
  از طرفی،در کشتی فرنگی قهرمانی نوجوانان جهان با وجود غیبت روسیه که همواره یکی از شانس های اصلی قهرمانی در این رشته است، ایران تنها یک طلا کسب کرد؛ در حالی‌که سال گذشته با حضور روسیه، سه مدال طلا و عنوان قهرمانی را به‌دست آورده بودیم امسال،! ازبک‌ها با ۳ طلای ارزشمند از ما پیش افتادند؛ کشوری که پیش‌تر در رده نوجوانان یک مدعی معمولی محسوب می‌شد.
 در کشتی آزاد، باز هم روندی مشابه تکرار شد. تیم ایران در شرایطی نایب‌قهرمان شد که ۵ آزادکار ایرانی به فینال رسیدند اما هیچ‌کدام نتوانستند طلایی شوند. در صورتی که حتی یک پیروزی در فینال می‌توانست ما را قهرمان جهان کند، اما هر ۵ فینال با شکست به پایان رسید.
 سؤال اینجاست:
اگر ما ۵ فینالیست داریم اما هیچ‌کدام‌شان حتی توان کسب طلا در یک مبارزه را ندارند، اشکال کجاست؟ ضعف فنی؟ نداشتن جسارت؟ خستگی روانی؟ ضعف در تاکتیک مربیان، فقدان برنامه ریزی در فدراسیون، یا اینکه سیستم ما در کشف، پرورش و آماده‌سازی نوجوانان ناکارآمد شده است؟
عباس حاج‌کناری، سرمربی تیم ملی آزاد نوجوانان و محسن سوریان این بار نتوانستند شاگردان‌شان را به حد قهرمانی برسانند؛ شاید وقت آن رسیده باشد که نگاه‌هایمان را از اسطوره‌سازی به سمت تخصص‌گرایی و مربی‌گری واقعی ببریم.
 نقشه راه کشتی پایه ایران نیاز به بازنگری دارد.
افتخارهای گذشته، تضمین آینده نیست. قهرمانی بدون طلا، قهرمانی نیست؛ فقط فریبی است برای خواباندن منتقدان و آرام‌کردن افکار عمومی.
 امروز نوجوانان ما در کشتی بیشتر از جام به توسعه مهارت ارتقای روحیه قهرمانی مدیریت فشار روانی و دانش فنی مربیان نیاز دارند. وگرنه با همین فرمان پیش برویم، باید فاتحه کشتی را  نه در نوجوانان، بلکه در رده بزرگسالان  نیز بخوانیم.