محمد ذوقی - شکست ۷ بر ۱ استقلال مقابل الوصل امارات در لیگ سطح دو آسیا، بار دیگر خاطرات تلخ و فراموش‌نشدنی این باشگاه را زنده کرد.

به گزارش برهان خبر، شکست ۷ بر ۱ استقلال مقابل الوصل امارات در لیگ سطح دو آسیا، بار دیگر خاطرات تلخ و فراموش‌نشدنی این باشگاه را زنده کرد ،خاطراتی که بی‌اختیار ذهن فوتبال‌دوستان را به نیم‌قرن پیش و شکست ۶ بر صفر برابر پرسپولیس در نخستین دوره لیگ تخت جمشید می‌برد. با وجود گذشت بیش از پنج دهه، سایه آن ناکامی هنوز بر حافظه جمعی فوتبال ایران سنگینی می‌کند و امروز شکست مقابل الوصل، زخمی تازه بر پیکر استقلال و حتی فوتبال ملی به شمار می‌رود. این نتیجه نه فقط یک ناکامی ورزشی، بلکه بازتابی از بحران‌های عمیق‌تر و ساختاری در مدیریت فوتبال ایران است. 

حضور تیم ملی ایران در تورنمنت کافا با تیم‌هایی از رده دوم و سوم آسیا نیز مؤید همین واقعیت تلخ بود،جایی که بار دیگر نشان داد فاصله فوتبال ما با استانداردهای قاره‌ای هر روز بیشتر می‌شود. نتایج ناامیدکننده سپاهان و تراکتور در برابر تیم‌هایی همچون الحسین اردن و شباب‌الاهلی امارات نیز گواهی دیگر بر این زوال است چرا که این باشگاه‌ها نیز در همان چرخه ناکارآمدی گرفتارند که سال‌هاست استقلال و پرسپولیس و سایر تیم‌ها را اسیر خود کرده است. 

در این میان، آنچه برای افکار عمومی بیش از نتایج ورزشی تلخ جلوه می‌کند، قراردادهای نجومی و غیرمنطقی بازیکنان و مربیان غیر بومی  است. در شرایط اقتصادی دشوار کشور، ورود مربی و بازیکنان درجه چندم خارجی با دستمزدهای کلان و بازدهی ناچیز، نه تنها موجب هدررفت سرمایه ملی می‌شود، بلکه استعدادهای بومی را نیز به حاشیه می‌راند. این روند همچنان ادامه دارد و پرسش اصلی پابرجاست ،مدیرانی که چنین قراردادهایی را امضا می‌کنند، چه تضمینی برای موفقیت تیم‌ها دارند؟ 

باشگاه‌ها در ساختار خود کمیته‌های فنی دارند، اگرچه در عمل نقش و جایگاه آنها نادیده گرفته می‌شود. اکنون زمان آن رسیده است که فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش به‌عنوان نهادهای بالادستی و با پیش دستی ، نظام پاسخگویی را به‌طور جدی در دستور کار قرار دهند. پیشنهاد روشن این است که وزارت ورزش با تکیه بر چهره‌های خبره و غیر وابسته به جریان‌های سیاسی، کمیته‌ای ملی تشکیل دهد تا در پایان هر فصل، قراردادها، هزینه‌ها و دستاوردهای باشگاه‌ها مورد بررسی قرار گیرد و نتایج به اطلاع افکار عمومی برسد. در صورت اثبات سوءمدیریت یا کوتاهی، مدیران باید در مراجع صالحه پاسخگو باشند. 

فوتبال ایران سالانه هزینه‌های هنگفتی را صرف باشگاه‌ها می‌کند، اما خروجی آن با انتظارات جامعه و ظرفیت‌های موجود فاصله‌ای فاحش دارد. اگر این سرمایه‌ها با برنامه‌ریزی علمی، مدیریت شفاف و بهره‌گیری از استعدادهای بومی صرف شود، می‌توان در مدت کوتاهی رنسانسی در فوتبال ایران ایجاد کرد، رنسانسی که نه تنها قله آسیا، بلکه حتی گام نهادن در سطح فوتبال اروپا نیز دور از دسترس نخواهد بود.