محمد ذوقی - با اتفاقات رخ داده طی روزهای اخیر چنین به نظر می رسد که جدال کهنه و دل آزار بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک مجددا اوج می گیرد.

به گزارش برهان خبر، با اتفاقات رخ داده طی روزهای اخیر چنین به نظر می رسد که جدال کهنه و دل آزار بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک مجددا اوج می گیرد.
این جدال و تنش نه امروز که سالهاست ادامه دارد و چون آتش زیر خاکستر هر از چند گاهی با دمیدن بر آن ورزش می سوزد.
شاید خیلی ها این را باور نکنند و یا اساسا توجهی به اتفاقات اخیر نداشته باشند اما اگر نیک بنگرند شاهد شواهدی هستند که این واقعیت محض  را فریاد می زند.
اگرچه دو طرف درگیر با این ماجرا آن را کتمان کنند اما به نظر می رسد دامنه چالش ها از چند هفته قبل آغاز و حتی جبهه گیری هایی هم صورت گرفته است.

در فاصله قابل توجه تا زمان جا به جایی در این دو سازمان موازی ورزش قطعا امور جاری و چالش های داخلی به روال معمول در حال انجام خواهد بود اما آنچه به عنوان هدف‌گذاری اساسی و اولویت بزرگ در نظر است همانا احاطه بر محیط کاری حریف و افزایش حوزه استحفاظی خواهد بود.

نگاهی جدی تر به خشت خام به خوبی نشانگر نقشه کشی برای آینده است. آینده ای که بخشی از آن به سیاست و  منافع گروهی است و بخشی دیگر را باید به دستاوردهای شخصی ربط داد.
اگر در این باره ضرری متوجه ورزش نمی شد شاید رخدادها قابل اغماض و گذشت بود اما در این بین آنچه ضربه اساسی خواهد خورد همانا ورزش است.

دولتی که با شعار زیبای وفاق آمده اگر هوشیار نباشد و نظارت حدی نداشته باشد باید شاهد فروپاشی همان وفاق و یا حرمت گذاری اندک در ورزش باشد.

شاید این زنگ خطر بهترین شرایط باشد تا ما تهدید را به فرصت تبدیل کنیم.
واگذاری امور ورزش در استان ها در بخش همگانی و سلامت به وزارت ورزش و واگذاری امور قهرمانی به کمیته ملی المپیک درمان این درد مزمن است که البته باید با در نظر گرفتن ظرافت های خاص به اجرا درآید..
تحرکات ملموس در کمیته المپیک و صف کشی به شکل اساسنامه ای در امور فدراسیون ها از جدی بودن موضوع حکایت دارد که باید دید ابعادی گسترده تر به خود می گیرد یا با کوتاه آمدن یک طرف و شاید با نظارت عالیه آب بر این آتش خواهند ریخت.