محمد ذوقی - صورت مسئله کاملا روشن است. وزیر ورزش طی اظهاراتی اعلام کرده بود جهت شفافیت انتخابات فدراسیون ها ترتیبی اتخاذ خواهد شد تا پس از پایان دوره چهار ساله، سرپرست بی طرف انتخاب شود تا طی یک دوره زمانی کوتاه، اقدام به برگزاری انتخابات کند.

به گزارش برهان خبر، صورت مسئله کاملا روشن است. وزیر ورزش طی اظهاراتی اعلام کرده بود جهت شفافیت انتخابات فدراسیون ها ترتیبی اتخاذ خواهد شد تا پس از پایان دوره چهار ساله، سرپرست بی طرف انتخاب شود تا طی یک دوره زمانی کوتاه، اقدام به برگزاری انتخابات کند.

(نقل به مضمون) دنیامالی همچنین از فدراسیون هایی که انتخابات آنها با اساسنامه فدراسیون جهانی برگزار می شود خواسته تا اصل این سند را جهت بررسی و احتمالا هر گونه تصمیم گیری در اختیار وزارت ورزش قرار دهند.  بیان همین دو نکته، خصوصا موضوع سرپرست با واکنش های متفاوتی همراه شد. عده ای اظهار نظر اول وزیر ورزش را در راستای برگزاری عادلانه انتخابات و رعایت حقوق برابر نامزدهای ریاست فدراسیون ارزیابی کردند و برخی نیز بنا به دلایلی با این طرح مخالفت کردند.

  به نظر می رسد عمده این مخالفت ها از سوی کسانی هدایت می شود که بیم آن دارند در صورت گرفته شدن اهرم قدرت ریاست و برگزاری انتخابات در فضای برابر طبق اساسنامه داخلی شانس کمی برای تجدید ریاست خواهند داشت. نگرانی این عده که به لطف در دست داشتن اهرم های نابرابر و با مهره چینی و مهندسی، انتخابات را از معنا تهی کرده اند جای خود دارد اما تعجب آنجا بود که دبیر کل کمیته ملی المپیک نیز به نوعی وارد میدان شد تا نارضایتی خود را از برگزاری انتخابات، بدون روسای مستقر فدراسیون ها اعلام کند.

این در حالی است که انتظار می رود مسئولین این مجموعه بیش از همه بر انتخابات در فضای برابر تاکید داشته باشند. خوب است مسئولین کمیته المپیک و بزرگواران دیگری که حضور سرپرست مستقل با شرح وظایف مشخص جهت برگزاری انتخابات با اساسنامه داخلی را بر نمی تابند به این پرسش ساده و روشن پاسخ دهند که چگونه‌ می توان انتظار داشت فردی با چهار یا هشت سال حضور در راس فدراسیون، چیدمان همه هیات ها و کمیسیون های واجد شرایط رای دادن، انتخاب باشگاهها با فرمول مورد نظر،  هماهنگی کامل دبیر مجمع، استقرار در فدراسیون و استفاده از امکانات آن، با دیگر نامزدهای احراز ریاست شانس برابر داشته باشد؟

  حال فرض کنید همین فرد با  امکانات فوق الذکر، اساسنامه ای هم داشته باشد که در آن حضور مسئولین وزارت ورزش و ارگان های دیگر در مجمع بدون رای و تشریفاتی باشد!  آیا می توان چنین فضایی را فضای انتخاباتی فرض کرد ؟

نگارنده  نه مدافع مسئولین وزارت ورزش بلکه مدافع انتخابات عادلانه فدراسیون ها هستم اما در شگفتم، عده ای بی آنکه توجیه مناسبی داشته باشند مصرانه انتخابات بی طرفانه با حضور کوتاه مدت سرپرست موقت را رد می کنند اما حاضر نیستند انتخابات غیر دمکراتیک و مهندسی شده رییس فدراسیون مستقر را زیر سئوال ببرند!

آنها توجه ندارند  انتخابات با اساسنامه های من در آوردی و به اصطلاح مستقل، به مفهوم دادن چک سفید به روسای فدراسیون هایی است که هر بلایی خواستند سر ورزش کشور و رشته مربوطه بیاورند و نهایتا هم به هیچکس پاسخگو نباشند.

تصور کنید اگر چند مورد دیگر همانند فدراسیون معروف به حاشیه پردازی پیدا شود که به پشتوانه اساسنامه مستقل و ارائه اطلاعات غلط به فدراسیون جهانی  تمام ارکان ورزش را آچمز و رشته مربوطه را تا پای تعلیق بکشاند آنگاه آیا فلسفه حکمرانی ورزش به باد فنا نخواهد رفت؟

گویا مسئولین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک یادشان رفته کار به جایی رسیده بود که از بیم تعلیق رشته مربوطه و تبعات منفی آن بر کلیت  ورزش مجبور شدند تن به کاری دهند که در تاریخ  سابقه ندارد!  آقایان،  لطفا سرنوشت ورزش و فدراسیون ها را بازیچه انتخابات آینده کمیته المپیک نکنید.

ورزش ما همین الان هم درگیر مشکلات فراوان است و اگر قرار باشد آتش کشمکش بین دو مرکز تصمیم گیری بالا بگیرد سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

گزیده ترین کار، اصلاح اساسنامه فدراسیون هاست که البته  این امر مستلزم زمان نسبتا طولانی خواهد بود اما تا آن زمان می توان آیین نامه انتخابات فدراسیون ها را که نیازی به تایید هیات وزیران، مجلس و شورای نگهبان ندارد اصلاح کرد. از قضا اصلاح آیین نامه، بخش مهمی از گره ها و مشکلات انتخابات را باز می کند و لزومی ندارد مسئولین ورزش از کرده خود پشیمان و تنها به فاصله چند روز تحت فشار عوامل برخی فدراسیون های خود مختار از ایده گماردن سرپرست جهت برگزاری انتخابات فدراسیون ها عقب نشینی کنند.