برهان خبر - دکتر مسعود پزشکیان در گفتگوی کوتاهی که پس از انجام مراسم تنفیذ با خبرنگار تلویزیون داشت، حمایت از تولید داخل را یکی از اولویت‌های کاری خود عنوان کرد.
شنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۳
کد مطلب : 3909
حمایت از تولید داخل یا اتلاف منابع محدود ملی و زمان غیرقابل جبران ملت؛
آقای پزشکیان با الفاظ زیبا فریب‌تان ندهند/ امروز از دست دادن هر روز زمان، کشور را یکسال عقب نگه می‌دارد
۰
اگر چه کیفیت زندگی مردم در کشورها و نقاط مختلف جهان امروز بسیار متفاوت است، اما به مدد شبکه و ابزارهای ارتباطی، تصویر زندگی ایده‌آل و دل‌خواه برای مردم در اقصی نقاط کره زمین بیش از پیش بهم نزدیک شده و تقریبا همه مردم خواهان بهره‌مندی از تنوع پرشمار و با کیفیت کالاها و خدماتی هستند که البته فقط در برخی کشورهای توسعه یافته در درسترس است.
با این وصف امروز همه تلاش‌ها برای توسعه در کشورهای مختلف دنیا در راستای نزدیک شدن بیشتر و بیشتر به این تصویر است. چه آنکه دکتر مسعود پزشکیان در کنار موضوع تاکید بر حمایت از تولید داخلی، یکی از محورهای کاری خود و دولت متبوعش را تلاش برای تحقق حداکثری سند چشم‌انداز عنوان می‌کند.
رئیس دولت چهاردهم معتقد است که با وجود تعیین سال 1404 برای اجرای سند چشم‌انداز 20 ساله، اما تحقق اهداف این سند محصور و محدود در زمان نیست و به طور طبیعی هر عقل سلیم و انسان عاقلی در هر زمانی دوست دارد که مطابق رویکرد حاکم بر این سند کشوری که در آن زندگی می‌کند، در جایگاه اول و الهام‌بخش برای منطقه و جهان باشد.
دکتر پزشکیان بر همین اساس تاکید دارد که برای رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز باید از بهترین و به‌روزترین ابزار و روش‌ها بهره بگیریم تا پس از چند سال تلاش به امید تحقق اهداف این سند، به یکباره چشم باز نکنیم و ببینیم که به عنوان مثال استفاده از ابزار و امکاناتی که همین امروز هم به‌روز نبوده و بعضا در حال خارج شدن از رده هستند، باعث شده درجا بزنیم.
امروزه ابزار و خدمات در اختیار بشر، به خصوص در کشورهای پیشرفته آن قدر پرشمار و متنوع است که طبیعتا نه تنها ساخت، بلکه حتی تامین به قدر کفایت آنها از عهده عموم دولت‌ها خارج است. از سوی دیگر منابع مادی و انسانی و ابزار تولید در کشورها محدود بوده و منطقی آن است که از آنها برای ساخت و تامین آن دسته از نیازها بهره گرفته شود که یا توجیه اقتصادی دارند و یا ضرورتی استراتژیک سرمایه‌گذاری و صرف وقت و منابع برای تولید آنها را پشتیبانی می‌کند.
با این اوصاف، وقتی بحث از کشوری مثل ایران امروز باشد، طبیعتا همه این محدودیت‌ها شدیدتر و لحاظ این شروط ضروری‌تر می‌شود، چرا که اولا ایران امروز کشوری است که در بسیاری از شاخص‌ها از کشورهای هم‌تراز و هم‌سطح خود بسیار جا مانده و در ثانی به دلیل مدیریت ناکارآمد و حتی غلط، بسیاری از ظرفیت‌ها و استعدادهای کشور یا آسیب دیده، یا حتی از بین رفته و یا حداقل امکان بهره‌گیری بهینه از آنها راحت نیست.
در چنین شرایطی منابع محدود و بعضا غیرقابل تجدید کشور –یا حداقل نیازمند زمان طولانی برای تجدید- باید بسیار به دقت و با وسواس صرف ضروری‌ترین و به صرفه‌ترین نیازها شود؛ نیازهایی که یا تامین آنها قابل چشم‌پوشی و به تاخیر انداختن نیست و یا تامین آنها به تامین چرخه‌ای از نیازها کمک کرده و صرفه بالایی دارد.
همین امروز هم جمهوری اسلامی تا خرخره در باتلاق تامین فقط یک نیاز استراتژیک کشور فرو رفته است؛ گندم!
شکی نیست که تامین اصلی‌ترین نیاز کشور یعنی نان، نباید به اراده‌ای خارج از اختیار و جغرافیای ایران وابسته باشد، اما آیا تنها راه خودکفایی در تولید گندم کاشت داخلی به هر قیمیتی است.
سال گذشته بیش از 150 همت برای خرید گندم داخلی پرداخت شد، پولی که برای تامین آن دولت حتی مجبور شد به منابع مصوب وزارت بهداشت ناخنک بزند تا بعد با وصول مطالبات آتی خود جای آن را پر کند. امسال نیز پیش‌بینی شده که به بیش از 220 همت پول برای خرید گندم داخلی نیاز است، پولی که حداقل تا به حال بیش از نیمی از آن در دسترس نیست؛ آن هم در شرایط جابجایی دولت و به احتمال قوی جایگزینی خیل عظیم مسئولان و مدیران مرتبط و غیرمرتبط.
این در شرایطی است که هزینه خرید، حمل و توزیع گندم خارجی حدود یک سوم بهای گندم تولید داخل است و تازه دولت پس از صرف هزینه‌های کلان سیلوداری، آرد کردن و توزیع این آرد، باید بخش عمده‌ای از این آرد را نیز با تقبل یارانه میان نانوایی‌های دولتی توزیع کند.
این فقط یک مثال از هزاران مصداق بلاهایی است که شعار حمایت بی‌منطق و غیرهدفهمند از تولید داخل بر سر منابع و از آن مهم‌تر زمان در اختیار کشور می‌آورد؛ زمانی که هر روز آن باعث می‌شود فاصله ما از کشور‌هایی که قبلا هم‌تراز و هم‌سطح ما بودند، اما امروز با سرعت در حال طی مسیرهای پیشرفت هستند، بیشتر و بیشتر شود. حال تصور کنید در این بین عده‌ای فرصت‌طلب و سواستفاده‌گر به بهانه تولید کالاهایی در داخل، منابع و زمان طلایی کشور را به هدر می‌دهند که اساسا تولید آنها حداقل در شرایط فعلی کشور به هیچ وجه معقول و منطقی نیست.
به این خبر دقت کنید:
«طبق اعلام سید حسین سادات حسینی، رئیس کمیسیون موبایل و لوازم جانبی اتاق اصناف ایران، در سال گذشته، بیش از ۱۰۰ شرکت درخواست خود را برای صدور مجوز تولید گوشی تلفن همراه ارائه کردند. وی با اشاره به آمار تسهیلات تولید گوشی موبایل در سال ۱۴۰۲ و عدم هماهنگی تسهیلات ارائه شده با اهداف تعریف شده در این بخش، از اعمال دقت بیشتر در صدور مجوز ساخت تلفن همراه خبر داد».
در دنیای امروز مفهوم تولید به شکل اساسی تحت تاثیر جهان مسیطر ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی قرار گرفته و بر این اساس اطلاق عنوان تولید به ساخت یک کالا یا عرضه یک خدمت وقتی صحیح است که آن کالا یا خدمت قابلیت عرضه رقابتی و مشتری‌مدار را در هر نقطه‌ای از جهان یکپارچه امروز را داشته باشد. با این توصیف بخش غالب آنچه به اصطلاح در کشورمان تولید می‌شود، از خوردو تا لوازم خانگی و امثال آن، اساسا تولید نیست چرا که در خارج از مرزهای بازار انحصاری داخل کشور قابلیت عرضه و فروش ندارد.
با این توضیحات دقت بیشتر در مواجهه با افراد کارآموخته و کاربلدی که در طول سال‌های پرشمار سپری شده از انقلاب اسلامی توانسته‌اند با بازی با الفاظ فریبنده مثل «حمایت از تولید داخلی» مسئولان کشور را فریب داده و مثلا بیش از 100 مجوز ساخت ایجاد واحد تولید گوشی تلفن و تسهیلات لازم برای راه‌اندازی این واحدها را اخذ کنند، بیش از پیش ضرورت می‌یابد.
امروز جهان در آستانه ورود به یک دوره جدید است؛ چین به مثابه یک قدرت اقتصادی عظیم در حال تثبیت جایگاه خود در جهان و به ویژه منطقه پیرامونی‌اش است و برای تکمیل چرخه اقتصادی تامین مواد اولیه، منابع مالی و بازارهای فروش و نیز شرکای اقتصادی قابل اتکا در حال ایجاد زیرساخت‌ها و تعریف و تثبیت نقش‌هاست و ارتقای قابل توجه روابط اقتصادی و سیاسی با کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس، ترکیه، عراق، منطقه آسیای میانه و طراحی مسیرهای ارتباطی متعدد با کشورهای منطقه و امتداد آنها تا اروپا و آفریقا در این پازل قابل بررسی است.
امروز کشورهای منطقه به سردمداری امارات و قطر مسیر پیشرفت را در پیش گرفته و عربستان بن‌سلمان نیز پس از چند سال خام خیالی و صرف وقت و منابع کشورش در اقداماتی مثل جنگ در یمن، حالا حتی پرشتاب‌تر از برادران کوچک‌تر خود در مسیر توسعه اقتصادی منطقی گام بر می‌دارد.
در چین شرایطی اگر جمهوری اسلامی همچنان بخواهد با رویاهای خام خودکفایی در تولید و تامین همه نیازهای خود، باز هم منابع و امکانات و از همه مهم‌تر زمان خود را هدر دهد، چه بسا 20 سال دیگر هم از آغاز اجرای سند چشم‌انداز بگذرد و ما همچنان مجبور باشیم با حسرت به مسیر طی شده همسایگان خود نگاه کنیم.
آقای پزشکیان، شاید تا چند سال قبل از دست دادن هر یک روز زمان، به اندازه یک روز ما را عقب می‌انداخت، اما با شتاب گرفتن حرکت توسعه‌ای در کشورهای همسایه از ترکیه و عراق گرفته تا کویت و عربستان و قطر و امارات و عمان و بحرین، حالا هر روز غفلت می‌تواند ما را به اندازه یک سال عقب بیاندازد. اجازه ندهید عده‌ای برای پر کردن جیب خود، منابع ملی و ارزشمند و نیز فرصت‌هایی را که چون ابر می‌گذرند، هدر دهند.
borhankhabar.ir/vdcc.xq1a2bqoola82.html
