دلایل افزایش آسیب دیدگی ها در فوتبال

به گزارش برهان خبر، آمار دقیقی در خصوص آسیب دیدگی های مزمن، از جمله پارگی رباط صلیبی قدامی یا AcL در فوتبال باشگاهی ایران در تمامی رده ها در دست نیست،اما افزایش آسیب دیدگی های طولانی مدت و جراحی های پرهزینه نگران کننده است و نیاز به واکاوی و بررسی همه جانبه دارد.
کابوس پارگی رباط صلیبی در فوتبال را باید جدی گرفت وبا مراقبت،هدایت و کار تخصصی از افزایش آن جلوگیری کرد.
متاسفانه نوع و شکل تمرینات پیش فصل در دوران بدنسازی باشگاهها مبتنی بر طراحی درستی نیست و عموما به صورت دسته جمعی و گروهی صورت می گیرد. بامباحث ریکاوری هم برخورد علمی و تخصصی نداریم.
این روش های سنتی که با فشار غیر متعارف در دوران بدنسازی و در کوران مسابقات به بازیکن وارد می شود، آسیب دیدگی های مزمن و غالبا پارگی رباط صلیبی را به همراه دارد!
باید قبول کردساختار بدنی و آناتومی هر بازیکن با بازیکن دیگر متفاوت است. بنابراین نوع و شیوه تمرینات را باید با توانایی ها و ساختار بدنی بازیکنان تطبیق داد.
گفته می شود،یکی از دلایل افزایش آسیب دیدگی ها در فوتبال و پارگی رباط صلیبی در میان بازیکنان،نامناسب بودن زمین ها و ناهمواری چمن ها است.البته این یک نارسایی عمده در فوتبال باشگاهی است که غالبا بازیکنان ما در زمین های نامساعد تمرین و بازی می کنند. در کنار آن نمی توان ، تمرینات غلط و فشار غیرمتعارف به بدن،تغذیه نامناسب و نداشتن استراحت لازم را از نظر دور داشت.
کارشناسان و متخصصان علوم بدنسازی و روان شناسی می گویند: ساعت ۱۰ شب تا یک بامداد،بهترین ساعات برای رشد بافت در بدن است که غالبا فوتبالیست های ما در این ساعات بیدار هستند. در کنار آن باید مباحث ماساژ درمانی،آب درمانی،تغذیه و استراحت و ریکاوری را جدی گرفت.
اصولا ما تکنیک درست تمرین کردن و به اصطلاح عام( گرم کردن دقیق) را بلد نیستیم و با آن میانه ای نداریم.
برخی از بازیکنان که دیر به باشگاهها ملحق می شوند،با فشار مضاعف در دوران بدنسازی تلاش می کنند،جیران مافات کرده و خود را به شرایط بازی برسانند.این نوع فشار های غیر متعارف و خطرناک ،که بدون آگاهی به آناتومی و ساختار بدنی هرفرد،از جمله کوتاهی عضلات اطراف زانو،سه سر و چهار سر زانو انجام می گیرد گاه موجب از دست رفتن یک بازیکن شاخص می شود.
در فوتبال باشگاهی بسیاری از بازیکنان شهیر را می شناسیم که دچار پارگی رباط صلیبی شدند و بعد از عمل جراحی ،از دوران اوج فاصله گرفته و یا از دنیای فوتبال خارج شدند.
محرم نوید کیا،مجتبی جباری،قلعه نویی، نامجومطلق،محسن خلیلی و داریوش شجاعیان و ...از آن جمله هستند.
در فصول گذشته یاسین سلمانی،نورافکن و مهدی پور و مهرداد محمدی دچار این آسیب دیدگی شده و به وضوح دچار افت شدند. اخیرا محمد کریمی کاپیتان سپاهان و ماشاریپوف هافبک استقلال با پارگی رباط صلیبی مواجه شده و باید شش ماه از فوتبال دور باشند.
این هزینه های گزاف درمانی و قراردادهای سنگینی که به بازیکنان پرداخت می شود،باید مدیران باشگاهها،کادر فنی و پزشکی باشگاههارا به فراست انداخته تا نظارت بیشتری به نوع و شیوه تمرینات داشته باشند. به ویژه کادر پزشکی باشگاهها باید با کادر فنی و مربیان بدنساز ارتباط سایه به سایه داشته باشند.
اینکه بازیکنانی دائما دچار آسیب دیدگی شده و فصل مناسب سال را از دست بدهند،نشان از ایراد و عیب اساسی دارد.
برای مثال اورونوف سال گذشته بیشترین اوقات فصل را از دست داد و با آسیب دیدگی تکراری مواجه بود.او قطعا به لحاظ آناتومی بدنی از جمله کوتاهی عضلات و چهار سر روبرو است که دائما با آسیب دیدگی از ناحیه همسترینگ و کشاله ران مواجه می شود.
همانطورکه در طلیعه مطلب گفته شد،در فوتبال پایه و در رده های نوجوانان و جوانان و آکادمی ها آماری از آسیب دیدگی ها نداریم.
اوضاع زمین ها در این رده ها فاجعه آمیز است،عمده تمرینات و بازیهای این رده ها در ساعات نامناسب( یک ظهر تا سه ) برگزار می شود و خطراتی غیر قابل جبران به همراه دارد.
باید در این زمینه ها مراقبت بیشتری داشته باشیم و تمام فعالیتها را با علوم تخصصی و علمی پیش ببریم.