بهره کشی از مجموعه های ورزشی یا به باد دادن آبروی ورزش

به گزارش برهان خبر، میزبانی پرسپولیس پر طرفدار ترین تیم آسیا، و یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های ایران و مدعی اصلي عنوان قهرمانی در اراک از ذوب آهن! گریه کنیم یا بخندیم؟ بعد وقتی گزارشگر سعودي ایران را فاقد استانداردهای برگزاری مسابقات فوتبال می خواند به رگ غیرتمان بر می خورد و از تمدن ۷ هزار ساله خودمان می گوییم و عربهای بادیه نشین در ۱۰۰ سال قبل.

بماند که داستان وار هم در همین دو هفته فقط محملی بوده برای پوشش اشتباهات داوران. در هردو بازی استقلال و پرسپولیس مقابل رقبای آنها بخصوص در مسابقه پر از تنش تراکتور و پرسپولیس دیدیم که نمایش VARچقدر به داد داور پر اشتباه مسابقه رسیده است.

خنده دار اینجاست که وقتی داور در صحنه هایی از سوی اتاق VAR فراخوانده می شود معلوم است که فقط برای نمایش تا دم مانیتور می رود چون در مسیر رفت تا اتاق VAR تصمیمش را به اتاق فرمان اعلام می کند و آنجا هم هنوز نرسیده برمی‌گردد! هندی که روی دست مهدی ترابی شد را همه دیدند به غير از VAR ! خطایی که منجر به گل تراکتور شد نیز همینطور و … اما از فدراسیون فوتبال استدعا داریم که یا همه مسابقات با VAR باشد یا این نصفه نیمه را نيز فعلا جمع کنید چون حق سایر تیم ها تضییع می شود.

اما غصه پر قصه ورزشگاه آزادی و میزبانی تهرانی ها در شهرستان! تا دو دهه قبل تیم های شهرستانی که برای دیدار با استقلال و پرسپولیس به ورزشگاه آزادی می آمدند ابتدا به بازیکنان خود بخصوص جوانترها اجازه می دادند نیم ساعت قبل از شروع گرم کردن وارد زمین چمن آزادی شوند تا ترس و استرس آنها از فضای حاکم‌بر ورزشگاه و ابهت خود ورزشگاه یکصدهزار نفری بریزد.

ورزشگاه شهید شیرودی را که آنقدر به حال خود رها کرده ایم که انگار طفل سرراهی بوده است در حالیکه در همه کشورهای پیشرفته ورزشگاههای قدیمی داخل شهر را به نمادی برای تشویق مردم و نسل های جوان تبدیل می کنند و همانند یک کالای بسیار اررشمند و دارای قدمت دیرینه در زیباترین و نفیس ترین ویترین ها قرار می دهند. در حالیکه اگر روی سکوهای شیرودی صندلی نصب شود و کمی به ظاهر آن رسیدگی شود می توان مسابقات سبک تر استقلال یا پرسپولیس را در اینجا برگزار کرد و البته‌ نیار به یک سازوکار جهت ورود و خروج تماشاگران دارد که کار چندان سنگینی هم نیست.

از طرفی ورزشگاه تختی به مراتب بهتر است چرا که برای دوستان شورای تامین هم فضای مناسب تری دارد. ورزشگاه تختی و شیرودی باید ملی اداره شود با دو مدیر تمام وقت و از جنس همین کار.
واقعا مصیبت بار تر از این نداریم که: آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم.

اکنون که مدیری از جنس اجرایی تر با حمایت بی چون و چرای دولت ومجلس به وزارت ورزش آمده پیشنهاد می کنیم یک بخش فنی مهندسی در وزارت ورزش تشکیل بدهند و افراد صاحب ایده و بزرگ را دعوت به کار کند تا بجای بهره کشی از مجموعه های ورزشی ملی به فکر آبروی ورزش مملکت باشند.

متاسفانه مدیریت ناکارآمد در شرکت توسعه و تخریب کار ورزش را به جایی رسانده که برای مرمت چند ردیف سکوی ورزشگاه بزرگ آزادی دو سال است با تیشه و فرغون و بیل و کلنگ به جان این یادگار و شناسنامه ورزش ایران افتاده اند و بعد از آن همه بودجه ای که در چاه ویل مرمت آزادی ریختند دوباره سازمان برنامه و بودجه ۱۲۰۰ میلیارد تومان بودجه جداگانه تصویب کرد اما بازهم رئیس مجموعه آزادی با ترس و لرز از احتمال آماده نشدن ورزشگاه در نیمه دوم سال می گوید!

از احمد دنیا مالی تقاضا داریم این مهم را در اولویت قرار دهند چرا که پیشانی و برند ورزش ایران یعنی ورزشگاه آزادی را به بد حال و روزی انداخته اند. اینقدر درد دل زیاد هست که انسان وقتی بی تدبیری ها را می بیند بغض می کند که اگر مغول ها هم به ورزشگاه آزادی یورش می بردند، این همه خرابی ببار نمی آمد!

آقای دنیا مالی باور كنيد، اولین گام ورزشگاه آزادی و مرمت آن هم از نان شب واجب تر است! فردا تیم ملی و استقلال و پرسپولیس در مقدماتی جام جهانی و لیگ نخبگان آسيا میزبان بزرگان آسیا هستند. کاری نکنید در شبکه های عربی مضحکه خاص و عام شویم.

خدا وکیلی مشکل ورزشگاه‌های آزادی، شیرودی و تختی پول و بودجه نیست. مشکل بی تعهدی، بی تخصصی و کمی هم وجدان! در میان است. بفرمایید احداث ورزشگاه بزرگ و ملی پیشکش، فعلا همین سه ورزشگاهی که چندين سال قبل و با فکر و دست توانای متخصصان وطن پرست احداث شده را حفظ کنیم بعد انشاله ۵۰ سال بعد که ورزشگاه ملی ساخت دستان توانمند مدیریت امروزی را نسل های بعد بهره برداری کردند به شما درود خواهند فرستتد!