قصه پر غصه انتخابات فدراسیون های ورزشی

به گزارش برهان خبر، مجامع فدراسیون‌ها در ورزش ایران تاکنون نتوانسته‌اند جایگاه واقعی خودشان را پیدا کنند و همواره تحت اراده متولیان ورزش و رؤسای فدراسیون‌ها بوده‌اند. این ضعف را می‌توان در اکثر قریب به اتفاق مجامع فدراسیون‌ها مشاهده کرد، جایی که خط‌دهی‌ها و همچنین تغییر و تحولات از بیرون یا از سمت مقامات فدراسیون به اعضا دیکته می‌شود و مجامع از نقش واقعی‌شان فاصله گرفته‌اند، طوری که بیشتر از آنکه نقش ناظر و همچنین سیاستگذار را بازی کنند، نقش‌شان به رأی مثبت دادن به خواسته‌هایی که نقش زیادی در تعیین آن ندارند، خلاصه می‌شود.

این در حالی است که یک مجمع پویا و مستقل، رئیس یک فدراسیون را به چالش می‌کشد و از او به خاطر ناکامی‌ها و روند کج‌دار و مریزی که مدیریت فدراسیون در پیش گرفته است، پاسخ می‌خواهد. نظارت بر فعالیت‌های صورت گرفته در فدراسیون و همچنین برخورد با کج‌روی‌هایی که اتفاق می‌افتد از بدیهی‌ترین وظایفی است که یک عضو مجمع فدراسیون ورزشی برعهده دارد.

با این حال مجامع فدراسیون‌ها تاکنون کمتر در این مسیر گام برداشته‌اند. جمع شدن اعضا برای برگزاری مجمع بیشتر از آنکه به حساب‌کشی از رئیس و مدیران دیگر فدراسیون مربوط باشد، به یک دورهمی می‌ماند که در تازه شدن دید و بازدید‌های اعضا پس از چند ماه و حتی یک سال خلاصه می‌شود.

ضرب المثلی است که می گوید: از روی پل رد شوید، اما بر روی آن خانه نسازید! این ضرب المثل درست مصداق حال و هوای برخی از مسئولان فدراسیون های ورزشی ماست. مسئولینی که اصلا دوست ندارند که از روی پل مدیریت شان بر فدراسیون های ورزشی رد شوند، بلکه می خواهند بر روی آن برای خود خانه ای ابدی بسازند و نتیجه اش این می شود که برای برداشتن آنها باید متوسل به قانون شد، وگرنه ریاست آنها بر هر فدراسیونی که سکان آن را بدست بیآورند ابدی خواهد بود. و همین تفکر غلط امروز سبب شده است تا عنان کار از دست مسئولان وزارت ورزش و جوانان خارج شود.

فدراسیون هایی که در یک جزیره خود مختار هر کاری که دل شان بخواهد انجام می دهند و سرآخر هم چنانچه مشکلی بین آنها و وزارت متبوع پیش بیآید آنها را تهدید به تعلیق، جریمه و … می کنند در شرایطی که در عالم واقعیت اصلا از این خبرها نیست و فدراسیون ها و سازمانهای بین المللی به قوانین داخلی کشورهای عضو احترام گذاشته و آن قوانین را براحتی می پذیرند.
متاسفانه امروز فدراسیون های ورزشی ما خودشان می برند، خودشان می دوزند، خودشان پرو می کنند و بعد هم خودشان می پوشند و پاسخگوی هیچ سازمان و … هم نیستند!
امروز برخی از روسای فدراسیون های ورزشی، خودشان را وامدار قدرت ها می کنند، تا همانها در مواقع حساس به کمک شان آمده و برای آنها مصونیت تعریف کنند!
امروز روسای فدراسیون ها بسادگی بساط برگزاری مجامعی را می چینند، که در نهایت خودشان پیروز آن مجامع باشند! امروز فدراسیون های ورزشی با هیات های استانی مستقل رابطه خوبی ندارند و اینگونه می اندیشند که هر کس که با ما نیست بر ماست! و مشکلات دیگری که امروز می توان تبعات آن را بر ورزش کشور بخوبی متوجه شد. وقتی در جریان مجمع عمومی فدراسیون کشتی رئیس فدراسیون، معاونت قهرمانی وزارت ورزش را هیچ می انگارد و متعاقبش هیچ اتفاقی هم نمی افتد! وقتی در یزد یکی دیگر از روسای فدراسیون های ورزشی با معاونت قهرمانی وزارت ورزش درگیری لفظی پیدا می کند و آب هم از آب تکان نمی خورد، باید هم انتظار چنین روزهایی را در ورزش داشت! روزهایی که متاسفانه به جای اینکه نظارت از بالا به پائین در ورزش انجام شود از پائین به بالا انجام می شود!