زالوهایی که خون ورزش را می‌مکند

به گزارش برهان خبر، ورزش ایران در سال‌های اخیر تحت تاثیر تصمیمات غلط مدیریتی زیادی قرار گرفته که دلیل اصلی آن جدایی ناپذیر بودن مدیران سنتی است.
ورزش ایران شاید بعد از دوران طلایی مصطفی هاشمی‌طبا هیچگاه آرامش به خود ندیده هست و همیشه تحت تاثیر تصمیمات سلیقه‌ایی مدیران خود بوده است.

متاسفانه این تصمیمات در سال‌های اخیر بیشتر از گذشته و البته مدیران هم همان آدم های تکراری هستند که امروز دیگر خونی برای این ورزش نگذاشته اند. اگر حداقل به 20 سال قبل ورزش نگاه کنید به جز چند اسم تکرار و ناموفق با هیچ چیزی رو به رو نمی شوید.

اسامی که همیشه در راس مدیریت ورزش بودند. کاری به حضور بلند مدت مدیران در پست‌های حساس چقدر می تواند خطرناک باشد نداریم اما سوال اینجاست آیا ورزش ایران به غیر از علی رغبتی مرد همیشه در سایه ورزش، محمدرضا داورزنی، نصراله سجادی، شروین اسبقیان، احمد گواری، محمدرضا پوریا، نتوانسته در تمامی این سال ها مدیران جوانی را آماده حضور در میدان کند.

مدیران جوانی که امروز بر خلاف نسل‌های قبل خود بسیار پرتحرک و با برنامه عمل می کنند، مدیرانی مثل علیرضا دبیر، سجاد انوشیرانی، هادی ساعی، رضا شجیع، میلاد تقوی، حسن رنگرز و علیرضا پاکدل اما انقدر مدیران سنتی فضا را بسته‌اند که حتی این نیروهای جوان هم گاهی اوقات با مشکل رو به رو می شوند.

سوال وزرای ورزش چند دوره گذشته این است که آیا در بین نیروهای جوان و تحصیل کرده در حوزه ورزش یا قهرمانان بزرگ چند سال گذشته افرادی نیستند که بتوانند به جای مدیران چون رغبتی، داورزنی، سجادی و اسبقیان به ورزش کمک کنند یا تعارف‌ها و منافع مشترک به آقایان اجازه تغییر نمی دهد.

نکته دردناک ماجرا این است که وزارت ورزش نامه بازنشستگی برخی از این آقایان را از لیست خارج کرده و به دنبال گرفتن مجوز برای حفظ آنها است. بی تردید ورزش با این چسبیده‌های بی انگیزه جایی برای پیشرفت ندارد که هیچ هرروز پسرفت هم خواهد کرد. همان‌طور که در آخرین شاهکار معاونت قهرمانی انتخابات فدراسیون های ورزشی روی هوا رفته و معلوم نیست چه برنامه ایی برای آنها دارند.